Visarun naar Bocos del Toro in Panama
Na 90 dagen verloopt ons toeristenvisum in Costa Rica en moeten we de grens over. We hebben twee opties; naar Nicaragua (noorden) of naar Panama (zuiden). Aangezien Nicaragua politiek en economische gezien een minder stabiel land is dan Panama kiezen we voor de laatste. Bocas del Toro moet een mooie tropische eilandengroep zijn aan de Caribische kant van Panama, dus dat lijkt ons wel wat voor een paar dagen!
Mixed feelings....
En dan komt het moment dat we na 2.5 maand vertrekken uit https://laecovilla.com/. Alle vier hebben we daar “mixed feelings” bij. Wat hebben we genoten van het bijzondere “casa de las estrellas” (het sterrenhuis); het leven in de jungle, de mensen die we ontmoet hebben en het community leven. Het was heel fijn om daar 2.5 maand lang de tijd te hebben om rustig te wennen aan het klimaat, de taal, de natuur en de cultuur van Costa Rica.
"Wat ook hielp was dat we de laatste week er nog een gezellig Nederlands gezin met dezelfde leeftijd kinderen aan kwam in La Ecovilla. De jongens vonden het heerlijk om weer eens in het Nederlands te kunnen praten en spelen met leeftijdsgenootjes. We hebben zelfs Sven zijn kinderfeestje wat vervroegd om dit met hun nieuwe Nederlandse vriendjes te kunnen vieren in een waterpark in Orotina. Het leek even of we weer in Europa waren ;-). Met zijn allen van de grote glijbanen af of wachten tot de grote emmer met water op onze hoofden vielen; heerlijk om weer even te spelen als een kind (die houden we erin :-)). Wat hebben we genoten met zijn allen!"
Aan de andere kant was het ook weer tijd voor een nieuw avontuur en nieuwe indrukken. Ik merk dat ik er echt weer zin in heb; reizen! Ik voel me inmiddels heel anders dan in het begin van ons avontuur. Minder (hyper)alert, minder overprikkeld, minder “aan” en dus veel meer ontspannen. Wat een verschil met twee maanden geleden (zie mijn eerdere blogpost). Sterker nog; ik voel zelfs al een beetje thuis! De mensen zijn ook zo vriendelijk en relaxt in Costa Rica. Hierdoor is het moeilijk om dat zelf niet te zijn :-).
Van San Mateo naar Cahuita
Op 26 oktober is het dan echt zover. We vertrekken met onze auto naar Cahuita. En voor degene die al mijn blogposts leest; ja, daar zijn we al eerder geweest (zie: https://puravidajourney.com/?p=2297). Cahuita ligt aan de Caribische kant van Costa Rica en redelijk dicht bij de grensovergang naar Panama. We gaan dit keer via de zuidkant van San José (via Cartago) in plaats van de noordkant. Cartago staat bekend als één van de oudste steden van Costa Rica, dus dat willen we graag zien om op die manier wellicht nog wat cultuur op te snuiven. We komen er al snel achter dat zelfs deze stad niet veel historische gebouwen heeft en het doet ons beseffen hoe verwend we zijn in Europa! Achteraf gezien dus misschien niet de beste keuze omdat we er ruim 5 uur over doen. Maar goed; been there, done that. Eenmaal aangekomen in Cahuita springen we nog lekker even het zwembad in om ’s avonds vroeg ons bed in te duiken.
De dag erop zijn we al weer vroeg uit de veren. We waren even vergeten hoe luidruchtig de natuur hier is. Van brulapen tot papegaaien, krekels en allerlei andere ondefinieerbare beesten. De jungle staat nooit uit ;-). Het mooie is dat zowel Cyrille als ik nu veel meer dieren en planten opmerken dan de eerste keer dat we hier waren. Zou de ontspanning van de sabbatical nu dan toch eindelijk in al onze vezels zijn doorgedrongen? Het lijkt erop! ‘S ochtends rijden we nog even naar Cahuita “downtown” om een koffietje te drinken in een tentje met een keuken van (wat lijkt) 100 jaar geleden. Grappig om te zien dat we weer dezelfde relaxte (en dronken!) mensen tegen komen. Een Bob Marley lookalike fietste zelfs zo langzaam dat Cyrille en ik bang waren dat hij ieder moment om zou kunnen vallen. Lol hebben we in ieder geval er wel om.
De grensovergang naar Bocos del Toro, Panama
Om 12.00 worden we door een busje van Caribe Shuttle opgehaald om te vertrekken naar Panama. Eenmaal in het busje wordt ons vriendelijk verzocht om de 8 dollar belasting die je moet betalen om Costa Rica te mogen verlaten online te betalen. Al hobbelend achterin de bus lukt het me om dit formulier voor ons alle vier in te vullen. Eenmaal bij de grens ben ik blij dat we georganiseerd de grens over gaan. Het is allemaal niet heel duidelijk hoe het proces loopt en waar je precies moet zijn. Aan de Costa Ricaanse kant moeten we langs de douane en vragen ze je of je de belasting al (online) hebt betaald. Dit kan je dus ook daar ter plekke doen, maar dan moet je weer naar een ander loket (en daar in de rij staan).
Nadat je een stempel in je paspoort hebt gehaald loop je met je bagage de grens en dus de brug over. Eenmaal aan de andere kant is het even zoeken naar het douanekantoor van Panama. Na een aantal vingerafdrukken en wederom een stempel in ons paspoort mogen we doorlopen. Een nieuw busje staat op ons te wachten en brengt ons naar een bootje wat ons naar Bocas del Toro zal brengen. En daar hapert het even. Het eerste bootje vertrekt al vrij vlug, maar die van ons blijft wel 25 minuten wachten op………? Ook hier geldt dus blijkbaar het Caribische tempo. En dan komen we eindelijk aan in Bocos Town. Wow! Wat een paradijs hier. Azuurblauw en helder kabbelend zeewater met rustig wuivende palmbomen.
Maar we zien ook de andere kant. Er ligt veel vuil verspreid over de eilanden en het is erg toeristisch. Daar komt bij dat het al weken niet geregend heeft, waardoor we in ons hotel maar twee keer per dag een uurtje water hebben om te douchen. Ach, geeft niks, we hebben niet veel nodig en brengen heerlijke middagen door op “ons eiland” Isla Carenero. We besluiten ook om geen “tour” te doen, maar gewoon lekker twee dagen te relaxen. De tweede dag lopen we naar de punt van Isla Carenero en daar is echt een maagdelijk mooi strand te vinden waar we de enige zijn! We voelen ons even Robinson Crusoe. Ik probeer nog een kokosnoot open te maken met ons zakmes om de ervaring nog wat kracht bij te zetten. Na een tijdje lukt het en ben ik helemaal in mijn nopjes! Helaas is het ding gevuld met zeewater (damn…).
Na twee dagen is het helaas tijd om het paradijs weer te verlaten. Ongedoucht (want nog geen water) vertrekken we met het bootje vanaf Isla Carenero naar Bocos Town. Zo leuk hoe dat gaat hier. Je gaat op een pier staan, wuift naar een bootje en deze “taxi” pikt je op en dropt je op een ander eiland. De jongens genieten alleen al van de bootrit!
Om 8.30 uur vertrekt ons bootje weer vanaf Bocos del Toro naar Costa Rica. Dit keer gaat de grensovergang snel en gemakkelijk. Officieel moet je een “bewijs van uitreizen” hebben als je Costa Rica binnen komt. Dit houdt in dat je een bewijs moet hebben dat je binnen 90 dagen weer het land verlaat. Wederom wordt daar niet om gevraagd. Om 11.00 uur ’s ochtends zijn we weer in Cahuita. We lunchen nog even heel relaxt bij een Italiaans tentje aan zee. Eindelijk weer eens een pizza zoals pizza bedoeld is (even mijn eigen pizza’s niet mee gerekend ;-)). Morgen vertrekken we naar La Fortuna. Weer een compleet ander gedeelte van Costa Rica waar we de vulkaan Arenal gaan bezichtigen. Benieuwd wat voor avonturen we daar weer gaan beleven, maar deze bijzondere herfstvakantie staat in ieder geval in ons geheugen gegrift!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.