FOMO of JOMO?

Iedereen heeft er wel eens last van; het gevoel iets te missen als je er niet bij bent oftewel de “Fear Of Missing Out”. Maar wat nu als je dit gevoel om kan zetten naar JOMO oftwel, de “Joy of Missing Out?

Zelfs nu ik met mijn gezin in Costa Rica aan het genieten ben van een sabbatical komt het FOMO gevoel wel eens om de hoek kijken. Zeker doordat de Sint is aangekomen in Nederland (na een helse tocht op zee heb ik begrepen) bekruipt mij ook af en toe het gevoel van ergens graag bij willen zijn (oftewel FOMO). Het gemis van samen met mijn familie naar de intocht van Sinterklaas kijken. Of met de kinderen al liggend in de Fatboy samen voor de houtkachel een boekje lezen. Of met vriendinnen gezellig een avondje uit eten. Of borrelen met collega’s. Of een pizza avondje thuis met vrienden. You name it. Allemaal dingen die ik enorm waardeer aan ons leven in Eindhoven. Maar wat nu als ik dat lichte gevoel van gemis om kan zetten in iets moois?

Dualiteit

En daar zit volgens mij de crux. Het leven heeft altijd twee kanten. Het is nooit perfect. Er is altijd iets te missen of iets niet compleet. Dat is nou eenmaal wat het is. Dat accepteren voelt heel bevrijdend. Het zorgt ervoor dat je meer kan genieten van het moment en de omgeving waar je op dat moment (in) zit. Hier in Costa Rica geniet ik enorm van mijn vrijheid, de tijd die we als gezin samen hebben (zonder invloeden van buitenaf) en de geweldige natuur. Maar mis ik ook wel eens wat van thuis. En dat terwijl ik in Eindhoven soms het gevoel van vrijheid en het gemis aan tijd ervaarde. Het gevoel van gemis was hier in Costa Rica in eerste instantie een soort gevoel van lichte heimwee. Maar de laatste tijd is dit verandert in een gevoel van dankbaarheid en waardering. Waardering voor mijn leven in Eindhoven en dankbaarheid voor al de lieve mensen om ons heen.    

FOMO of JOMO?

En dat brengt me bij FOMO oftwel the Fear Of Missing Out. Zeker na Corona is deze weer in zijn volle glorie terug. Want zeg nou zelf; hoe vaak ben jij al naar een feestje gegaan omdat je bang bent iets te missen of omdat men verwacht dat je er bij bent? Sinds een aantal jaar probeer ik steeds vaker eerst goed bij mezelf te rade te gaan voordat ik in ga op een uitnodiging. Want wat heeft iemand er aan als ik er bij ben, maar niet op mijn best ben? Als ik te moe ben, afwezig of even geen zin heb om te praten? Wat voeg ik dan eigenlijk toe? Tuurlijk, soms lukt het je om je erover heen te zetten en toch enigzins te genieten van dat feestje…. Maar waarom doen we dat? Voor wie? Voor wat? Uiteindelijk ga je toch over je eigen grenzen heen wat leidt tot het overmatig verbruik van je eigen energie. Niet gek dat er tegenwoordig zoveel mensen in een burn-out belanden. Ook op het werk doen we dit te vaak. Gewoon maar door gaan en voldoen aan eisen en verwachtingen van anderen. Als je daarbij vergeet bij jezelf in te checken loopt je batterij logischerwijs langzaam leeg… 

Overigens wil dit niet zeggen dat je altijd alleen maar moet doen waar je zelf zin in hebt. Maar het gaat er denk ik wel om dat je pas iets geeft als je iets te geven hebt. Nu ik er over nadenk zijn het eigenlijk communicerende vaten. Eén vat met je eigen energie en één vat met de verwachting van de ander. Pas als je eigen vat met energie goed gevuld is kan je wat laten overlopen naar het vat met de verwachting van de ander… 

Maar ja, dan “mis” je dus wel iets. Want als je niet bij dat feestje bent dan mis je de verhalen, de grapjes de activiteiten en de anekdotes. En dan kan je de volgende keer niet mee praten in de de kantine of tijdens het volgende feestje. Hoe erg is dat eigenlijk? Voor mij is het net zoals met het acht uur journaal kijken. Een week niet gekeken en je mist niet echt iets. Kijk je het één keer weer wel, dan ben je weer helemaal bij! Wil je meer tips over hoe je de FOMO te lijf moet gaan? Zie de tips in dit artikel van het Rode Ruis: bye-bye-fomo-met-deze-tips-ben-je-nooit-meer-bang-om-iets-te-missen/.       

JOMO

Tuurlijk; nu ik de afweging of “ik wel of niet naar een feestje ga” of “wel of niet voldoe aan de verwachting van een ander” niet hoef te maken is dit voor mij makkelijk gezegd. Daarom ben ik ook nieuwsgierig naar hoe ik dit volgend jaar ga ervaren als we weer terug in Nederland zijn. Heb ik dan echt iets gemist? En weegt dat dan op tegen de ruimte die ik nu ervaar om bij mezelf te rade te gaan hoeveel energie ik heb en waar ik die vandaag of morgen aan wil besteden? Kan ik dan beter de afweging maken of komt de FOMO weer terug? Wie zal het zeggen…. Voor nu weet ik in ieder geval dat er ook zeker een positieve keerzijde zit aan het niet overal bij zijn! Eén daarvan is dat ik eindelijk tijd heb om een langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan; het volgen van een Yoga Teacher Training. Nog maar 5 dagen voordat deze begint. Als dat geen “Joy Of Missing Out” is!